ਲੇਖਕ:-ਰੋਹਿਤ ਕੁਮਾਰ
ਮਿੰਨੀ ਕਹਾਣੀ:-ਬਲੀ
ਵਿਸ਼ਾ:-ਵੇਸਵਾਵਾਂ/ਕੋਠੇਵਾਲੀਅਾਂ

    ਮਨੋਹਰ ਪਿਛਲੇ ਦੋ ਕੁ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਅੰਬਿਕਾ ਕੋਲ ਆਉਂਦਾ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਤੋਂ ਅੰਬਿਕਾ ਦੇ ਪਲੰਘ ਤੇ ਆਉਣ ਲੱਗਾ ਸੀ ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੁੜ ਕਿਸੇ ਨੇ ਮਨੋਹਰ ਨੂੰ ਨਾ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਦੇਖਿਆ ਸੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਕੁੜੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਪਲੰਘ ਤੇ ਦੇਖਿਆ ਸੀ। ਅੱਜ ਜਾਣ ਲੱਗੇ ਨੇ ਮਨੋਹਰ ਨੇ ਇੱਕ ਅਲੱਗ ਹੀ ਤਰਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿਦ ਕੀਤੀ ਸੀ ਅੰਬਿਕਾ ਕੋਲ ''ਅੰਬਿਕਾ ਤੂੰ ਕੱਲ ਮੇਰੇ ਦੱਸੇ ਪਤੇ ਤੇ ਆਵੀਂ ਤੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਸਹੁੰ ਲੱਗੇ।'' ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਉਂ ਪਰ ਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਅੰਬਿਕਾ ਖਾਲਾ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਦੱਸੇ ਹੀ ਅੱਖ ਬਚਾ ਕੇ ਨਾਲ ਦੀ ਕਿਸੇ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਦੱਸ ਕੇ ਬਾਹਰ ਚਲੀ ਗਈ।
    ਜਦ ਅੰਬਿਕਾ ਮਨੋਹਰ ਦੇ ਦੱਸੇ ਹੋਏ ਪਤੇ ਤੇ ਗਈ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੜਕਾਇਆ ਅੰਦਰੋਂ ਮਨੋਹਰ ਨੇ ਖੋਲਿਆ ਤਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਦੇਖ ਕੇ ਅੰਬਿਕਾ ਦੇ ਹੋਸ਼ ਉਡ ਗਏ ਮੇਜ਼ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਕਰੀਬ 10 ਜਣੇ ਬੈਠੇ ਦਾਰੂ ਪੀ ਰਹੇ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀ ਅੰਬਿਕਾ ਕੁਛ ਸਮਝ ਪਾਉਂਦੀ ਮਨੋਹਰ ਨੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਦੀ ਕੁੰਡੀ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ।
    ਫਿਰ ਸਾਰੇ ਮੁੰਡੇ ਅਜ਼ੀਬੋ-ਗਰੀਬ ਤਰਾਂ ਦਾ ਹਾਸਾ ਹੱਸਣ ਲੱਗ ਪਏ ਤਾਂ ਅੰਬੀਕਾ ਦੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਚੱਕਰ ਆਉਣ ਲੱਗ ਪਏ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਦੋ ਤਿੰਨ ਗਲਾਸ ਅੰਬਿਕਾ ਦੇ ਉਪਰ ਡੋਲਤੇ ਫਿਰ ਸਾਰੇ ਤਾੜੀਆਂ ਮਾਰ-ਮਾਰ ਨੱਚਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਉਸ ਵਕਤ ਅੰਬੀਕਾ ਦੇ ਪੈਰੋਂ ਜ਼ਮੀਨ ਨਿਕਲ ਗਈ ਜਦ ਮਨੋਹਰ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਇੱਕ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਅੰਬੀਕਾ ਦੀ ਸਾੜੀ ਦਾ ਲੜ ਖਿੱਚਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਤਾ ਸਾਰੇ ਅੰਬੀਕਾ ਦੇ ਇਰਦ-ਗਿਰਦ ਨੱਚਣ ਲੱਗ ਪਏ ਜਦ ਨੂੰ ਇੱਕ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਧੱਕਾ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਨੂੰ ਵੱਜਾ ਤੇ ਖਾਲਾ ਦੋ-ਚਾਰ ਹੱਟੇ ਕੱਟੇ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਅੰਦਰ ਆ ਗਈ ਜਿਸਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਅੰਬੀਕਾ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਚਮਕ ਆ ਗਈ ਤੇ ਉਸਨੇ ਅੱਧ-ਖੁੱਲੀ ਸਾੜੀ ਫਿਰ ਤੋਂ ਬੰਨ ਲਈ ਤੇ ਉਹ ਭੱਜੀ-ਭੱਜੀ ਰੋਂਦੀ ਖਾਲਾ ਦੇ ਗਲ਼ ਲੱਗ ਗਈ। ''ਮਾਸੀ ਸ਼ੁਕਰ ਆ ਤੁਸੀਂ ਆ ਗਏ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਇਹਨੀ 10-10 ਬੁੱਚੜਾਂ ਨੇ ਮੇਰਾ ਮਾਸ ਨੋਚ ਲੈਣਾ ਸੀ।'' ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਮੁੰਡਾ ਬੋਲ ਪਿਆ। ''ਖਾਲਾ ਪੈਸੇ ਲੈ ਲਈਂ ਜਿੰਨੇ ਮਰਜ਼ੀ ਇਹਨੂੰ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਛੱਡਦੇ ਹਜੇ।'' ''ਖਬਰਦਾਰ ਮੂੰਹ ਬੰਦ ਕਰ ਇਹ ਮੇਰੀਆਂ ਧੀਆਂ ਆ ਬੇਸ਼ੱਕ ਮੈਂ ਧੰਦਾ ਕਰਾਉਂਦੀ ਆਂ ਪਰ ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਬਲੀ ਨੀ ਦੇ ਸਕਦੀ ਤੇ ਉਹ ਵੀ ਤੁਹਾਡੇ ਵਰਗੇ ਸ਼ੈਤਾਨਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਕਦੇ ਵੀ ਨਹੀਂ।
ਸੰਪਰਕ:- +918427447434

ਖਾਲਾ ਸੋਫੇ ਤੇ ਢਾਸਣਾ ਲਾਈ ਪਾਨ ਖਾ ਰਹੀ ਸੀ ਜਦ ਉਸਨੇ ਸਾਹਮਣੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਮੂੰਹ ਲਮਕਾਈ ਖੜੀ ਸੀ।
    'ਕੀ ਹੋਇਆ ਨਰੈਣੀ ਤੂੰ ਚੁੱਪ-ਚਾਪ ਜਿਹੀ ਕਿਉਂ ਆਂ?
    ''ਖਾਲਾ ਮੇਰੇ ਹਨਾ ਮੇਰੇ....
    ''ਕੀ ਮੇਰੇ ਮੇਰੇ ਬੋਲ ਕੇ ਦੱਸ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ।
    ''ਖਾਲਾ ਰਾਤੀਂ ਮੇਰੇ ਪ੍ਰਭਾਕਰ ਨੇ ਜਲਦੀ ਸਿਗਰੇਟ ਲਗਾ ਦਿੱਤੀ ਹੁਣ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਜਿੱਡਾ ਨਿਸ਼ਾਨ ਪਿਆ ਆ ਬਹੁਤ ਜਲਨ ਹੁੰਦੀ ਆ ਮਾਸੀ।
    'ਚੱਲ ਐਨੀ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨੀ ਕਰੀਦੀ ਤੂੰ ਕੋਈ ਦਵਾਈ ਲਗਾ ਲਾ ਜਾਂ ਫਿਰ ਕੋਲਗੇਟ ਲਾਲਾ ਉਹ ਠੰਢੀ ਹੁੰਦੀ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਤੈਨੂੰ ਅਰਾਮ ਆ ਜਾਊ।
    ''ਉਹ ਤਾਂ ਠੀਕ ਆ ਖਾਲਾ ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਪ੍ਰਭਾਕਰ ਨੂੰ ਝਾੜਿਓ ਉਸਨੂੰ ਐਦਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ।
    ''ਝਾੜਨਾ ਕੀ ਉਸਦੇ ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਦਵਾਂ ਹੁਣ ਨਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਕਈ ਸ਼ਰਾਰਤਾਂ ਕਰਦਾ ਬੰਦਾ ਨਾਲੇ ਉਹ ਪੱਕਾ ਗਾਹਕ ਆ ਕਿਉਂ ਤੋੜਨਾ ਉਸਨੂੰ?
    ''ਖਾਲਾ ਫਿਰ ਐਦਾਂ ਕਰੀਂ ਦੋ ਕੁ ਦਿਨ ਮੈਨੂੰ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਦਵੀਂ ਨਾਲ਼ੇ ਜਖ਼ਮ ਠੀਕ ਹੋ ਜਾਊ।
    ''ਹੂੰ ਠੀਕ ਹੈ ਕੋਈ ਨਾ ਜਾਹ ਅਰਾਮ ਕਰ।
    ਜਦੋਂ ਨਰੈਣੀ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਇੱਕ ਹੋਰ ਕੁੜੀ ਅੰਦਰ ਆਈ।
    ''ਖਾਲਾ ਉਹ ਪ੍ਰਭਾਕਰ ਆਇਆ ਨਰੈਣੀ ਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠਾ ਆਹ ਪੈਸੇ ਫੜਾਏ ਉਸਨੇ।
    ਸੁਣਕੇ ਨਰੈਣੀ ਦੇ ਪੈਰ ਹਿੱਲ ਗਏ ਪਰ ਉਹ ਖਾਲਾ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵੱਲ ਦੇਖੀ ਗਈ। ਨੋਟ ਗਿਣਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਖਾਲਾ ਨਰੈਣੀ ਨੂੰ ਬੋਲੀ। 'ਚੱਲ ਅੱਜ ਚਲ ਜਾ ਉਸੇ ਕੋਲ ਕੱਲ ਤੋਂ ਅਰਾਮ ਕਰ ਲਵੀਂ।'
    ਸੁਣ ਕੇ ਨਰੈਣੀ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਲਈਆਂ ਜਦ ਉਹ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਗਈ ਪ੍ਰਭਾਕਰ ਸਿਗਰੇਟ ਪੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਸਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਨਰੈਣੀ ਦਾ ਜਖ਼ਮ ਫਿਰ ਤੋਂ ਰਿਸਣ ਲੱਗ ਪਿਆ।
ਸੰਪਰਕ: 8427447434

ਨਮੀਤਾ ਆਪਣੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਪਲੰਘ ਤੇ ਬੈਠੀ ਸਿਗਰੇਟ ਦੇ ਲੰਮੇ-ਲੰਮੇ ਕਸ਼ ਖਿੱਚ ਰਹੀ ਸੀ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਹੀ ਉਹ ਸੋਚਾਂ ਦੇ ਸਾਗਰਾਂ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬੀ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਅਚਾਨਕ ਨਮੀਤਾ ਦੀ ਸੁਰਤ ਟੁੱਟੀ ਜਦ ਉਸਨੇ ਕਿਸੇ ਦੀਆਂ ਸਿਸਕੀਆਂ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣੀ। ਨਮੀਤਾ ਫਟਾ-ਫਟ ਆਪਣੇ ਪਲੰਘ ਤੋਂ ਉੱਠੀ ਉਸਨੇ ਆਸੇ-ਪਾਸੇ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰੀ ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਨਜ਼ਰ ਨਾ ਆਇਆ। ਫਿਰ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਧਿਆਨ ਲਾ ਕੇ ਸੁਣਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੂੰ ਅਹਿਸਾਸ ਹੋਇਆ ਕੀ ਰੋਣ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਉਸਦੇ ਪਲੰਘ ਕੋਲੋਂ ਆ ਰਹੀ ਹੈ ਜਦ ਉਸਨੇ ਝੁਕਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਇੱਕ 14-15 ਸਾਲਾਂ ਦੀ ਕੁੜੀ ਉਸਦੇ ਪਲੰਘ ਥੱਲੇ ਲੁਕੀ ਪਈ ਸੀ। ਨਮੀਤਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਕੇ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਪਲੰਘ ਤੇ ਬਿਠਾ ਲਿਆ।
    'ਇਹ ਕੁੜੀਏ ਤੂੰ ਰੋ ਕਿਉਂ ਰਹੀ ਆਂ ਨਾਲੇ ਐਥੇ ਕਿਉਂ ਲੁਕੀ ਪਈ ਸੀ?
    ''ਦੀਦੀ ਮੈਂ ਘਰ ਜਾਣਾ ਮੈਨੂੰ ਨੀ ਪਤਾ ਮੈਨੂੰ ਐਥੇ ਕਿਉਂ ਰੱਖਿਆ?
    'ਹਾ-ਹਾ-ਹਾ ਭੋਲੀ ਕੁੜੀ ਤੂੰ ਐਥੋਂ ਘਰ ਨੀ ਸਿੱਧਾ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨ ਦਾ ਈ ਰਾਹ ਨਿਕਲਦਾ ਆ ਖਾਲਾ ਤੋਂ ਤੂੰ ਬਚ ਨੀ ਸਕਦੀ।
    'ਦੀਦੀ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਨੀ ਬਚਾ ਸਕਦੇ ਮੈਨੂੰ?
    ''ਲੈ ਦੱਸ ਭਲਾ ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਆਪ ਐਥੇ ਕੈਦ ਕੱਟਦੀ ਨੂੰ 10 ਸਾਲ ਹੋ ਗਏ ਆ।''
    ਅਗਲੀ ਗੱਲ ਉਸ ਕੁੜੀ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਹੀ ਸੀ ਕੀ ਕੁੱਝ ਹੱਟੇ-ਕੱਟੇ ਬੰਦੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਆਏ ਤੇ ਨਮੀਤਾ ਦੇ ਲੱਖ ਰੋਕਣ ਤੇ ਵੀ ਉਸ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਧੂਹ ਕੇ ਦੂਸਰੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਲੈ ਗਏ ਤੇ ਉਸਨੂੰ ਅੰਦਰ ਛੱਡ ਕੇ ਬਾਹਰੋਂ ਕੁੰਡੀ ਲਾ ਕੇ ਪਤਾ ਨੀ ਕਿੱਧਰ ਚਲੇ ਗਏ।
    ਜਦ ਉਸ ਕੁੜੀ ਨੇ ਸਾਹਮਣੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਇੱਕ ਵੱਡੇ ਢਿੱਡ ਵਾਲਾ ਬੰਦਾ ਜਿਵੇਂ ਉਸਨੂੰ ਨਿਗਲ ਜਾਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਬੈਠਾ ਹੋਵੇ ਉਹ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਉਸਨੂੰ ਪਲੰਘ ਤੇ ਆਉਣ ਲਈ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਿੱਦਾਂ ਹੀ ਕੁੜੀ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਪਲੰਘ ਤੇ ਪਈ ਉਸਦੇ ਕੰਨੀਂ ਨਮੀਤਾ ਦੇ ਬੋਲ ਗੂੰਜਣ ਲੱਗੇ। 'ਐਥੋਂ ਘਰ ਨੀਂ ਸ਼ਮਸ਼ਾਨ ਦਾ ਰਾਹ ਨਿਕਲਦਾ' ਫਿਰ ਉਹ ਲਾਸ਼ ਜਹੀ ਬਣੀ ਖੜੀ ਰਹੀ ਤੇ ਭਾਰੇ ਢਿੱਡ ਵਾਲਾ ਉਸਨੂੰ ਖੂਨੀ ਹਾਸਾ ਹੱਸਦਾ ਚੁੱਕ ਕੇ ਪਲੰਘ ਤੇ ਲੈ ਗਿਆ।
ਸੰਪਰਕ:84 27 44 74 34

ਬਾਲਾਂ ਨੂੰ ਕਲਿੱਪ ਲਗਾਉੁਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਰੋਜੀਨੀ ਨੇ ਸਿਗਰੇਟ ਜਲਾਈ ਤੇ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਪਾ ਲਈ ਜਦ ਨੂੰ ਅੱਖ ਝਮੱਕਣ ਦੇ ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਹੀ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਲੰਮੇ ਪਏ ਉਦਿਤ ਨੇ ਉਸਦੇ ਮੂੰਹੋਂ ਸਿਗਰੇਟ ਕੱਢ ਕੇ ਪਰੇ ਮਾਰੀ।
    ''ਤੂੰ ਅੱਜ ਤੋਂ ਸਿਗਰੇਟ ਨਹੀਂ ਪੀਊਂਗੀ ਸੁਣ ਗਿਆ ਨਾ?
    ''ਕੀ ਹੋਇਆ ਦੱਸੋ ਤਾਂ ਸਹੀ?
    ''ਮੈਂ ਕਹਿਤਾ ਨਾ ਨਹੀਂ ਪੀਣੀ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਨੀ ਅੱਗੇ ਤੋਂ ਆਉਣਾ।
    ''ਅੱਛਾ ਬਾਬਾ ਨਹੀਂ ਪੀਂਦੀ ਹੁਣ ਗੁੱਸਾ ਛੱਡੋ।
ਐਨਾ ਕਹਿ ਕੇ ਸਰੋਜੀਨੀ ਨੇ ਸਿਗਰੇਟ ਪੀਣ ਤੋਂ ਤੌਬਾ ਕੀਤੀ ਤੇ ਉਦਿਤ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਗਲੇ ਲਾ ਲਿਆ। 'ਮੈਂ ਵੀ ਨੀ ਪੀਂਦਾ ਹੁਣ ਸਿਗਰੇਟ ਤੈਨੂੰ ਤਾਂ ਰੋਕਤਾ।'
ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਬੀਤਿਆ ਤਾਂ ਅਚਾਨਕ ਉਦਿਤ ਉਸ ਸਮੇਂ ਆ ਗਿਆ ਜਦੋਂ ਸਰੋਜਿਨੀ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਦਾਰੂ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਸੀ ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਘੂਰ ਵੱਟੀ ਤੇ ਸਰੋਜਿਨੀ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਦਾਰੂ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਫੜ ਕੇ ਇੱਕ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਜਾ ਕੇ ਡੋਲ ਦਿੱਤਾ।
    ''ਸਰੋਜੀਨੀ ਅੱਜ ਤੋਂ ਤੇਰੀ ਸ਼ਰਾਬ ਵੀ ਬੰਦ ਹੁਣ ਮੁੜ ਕੇ ਕਦੇ ਸ਼ਰਾਬ ਨੀ ਪੀਣੀ ਤੂੰ।
    ''ਕਿਉਂ ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਛੱਡਤੀ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਣੀ?
    ''ਹੋਰ ਕੀ ਮੈਂ ਛੱਡੀ ਆ ਤਾਂ ਹੀ ਤੇਰੀ ਵੀ ਛਡਾਤੀ।
    ਫਿਰ ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਉਦਿਤ ਕੋਠੇ ਤੇ ਆਉਣੋਂ ਬਿਲਕੁਲ ਹਟ ਗਿਆ ਸਰੋਜੀਨੀ ਦੇ ਕੰਨੀ ਕੁਝ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਪਈਆਂ। 'ਸੁਣਿਆ ਉਦਿਤ ਦਾ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਸਿਗਰੇਟਾਂ ਛੱਡੀਆਂ ਫਿਰ ਦਾਰੂ ਛੱਡੀ ਫਿਰ ਵਿਆਹ ਕਰਾ ਲਿਆ ਤਾਂ ਐਥੇ ਆਉਣਾ ਵੀ ਛੱਡਤਾ।'
    ਹੁਣ ਸਰੋਜੀਨੀ ਸੋਚ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਕਾਸ਼ ਸਿਗਰੇਟ ਤੇ ਦਾਰੂ ਛਡਾਉਣ ਵਾਲਾ ਉਦਿਤ ਉਸ ਕੋਲੋਂ ਇਸ ਧੰਦੇ ਵਾਲਾ ਪਲੰਘ ਵੀ ਛੁਡਾ ਦਿੰਦਾ।

ਲੇਖਕ:ਰੋਹਿਤ ਕੁਮਾਰ
ਸੰਪਰਕ ਨੰਬਰ : 84 27 44 74 34